Waar is het toilet, wanneer lunchen ze hier, en wie kan me helpen als mijn computer het niet doet? De eerste dag bij een nieuwe werkgever is altijd een beetje spannend, al is het maar vanwege de vele kleine doch cruciale vragen. Anouk, Kristel en Charlotte vertellen hoe zij hun eerste werkdag beleefden.
“Dat welkomstbord gaf me een warm gevoel”
Anouk De Meulemeester startte vorige maand als Junior Research Consultant bij Amon IT Recruitment & Executive Search.
“Vakantiejobs buiten beschouwing gelaten, is dit mijn eerste job. Al van bij de sollicitatiegesprekken hing er een fijne sfeer en dat was ook het geval op de eerste werkdag.”
‘Welkom Anouk’
“Die eerste dag stond er aan het onthaal een lightbox met de woorden ‘welkom Anouk’. Een klein gebaar, maar het gaf me meteen een warm gevoel. Met de meeste collega’s had ik al kennisgemaakt toen ik mijn contract kwam tekenen, de anderen stelden zich die eerste dag aan me voor. Ik kreeg ook een map waarin het onboardingsproces in detail beschreven werd – welke opleidingen ik wanneer zou krijgen en van wie – en met uitgebreide info over het bedrijf, de visie, de toekomstplannen, de manier van werken, … Ze bevatte ook een handleiding over ICT – met info over profielen, technieken, processen, … – en een overzicht van alle werknemers met foto’s en leuke weetjes.”
Broodjeslunch in de tuin
“Bij wijze van welkomstlunch waren er broodjes voorzien, die we opaten in de tuin. Tijdens de lunch stelden mijn nieuwe collega’s elkaar op een ludieke manier voor: iedereen vertelde kort iets over de persoon die naast hem zat. We deden ook een spelletje waarbij we elkaars leeftijd moesten raden, ideaal om het ijs te breken.
De rest van de week kreeg ik opleiding, telkens van een andere collega die gespecialiseerd was in dat specifieke onderwerp. Een goeie manier om met iedereen een band op te bouwen en je leert bij wie je terechtkan met je vragen. Het zorgde ervoor dat ik me nu erg op mijn gemak voel, vragen durf te stellen en niet bang ben als ik eens een foutje maak.”
“De kille sfeer voorspelde niet veel goeds”
Kristel was commercieel directeur bij een verpakkingsbedrijf.
“In mijn huidige job ben ik voor alle duidelijkheid héél gelukkig, maar bij mijn vorige werkgever voelde ik me helemaal niet goed in mijn vel. Achteraf bekeken had ik al na dag één kunnen weten dat die omgeving niets voor mij was. Maar ik was net gestart, was enthousiast, had een mooie functietitel en een goed loon, … Dat vertroebelt je kijk.”
Niemand aan het station
“Bij mijn salarispakket hoorde een bedrijfswagen, die ik de eerste dag zou kunnen ophalen in het kantoor vlakbij mijn woonplaats in het Gentse. De dag voor ik zou starten, kreeg ik echter het bericht dat ik hem toch diende op te halen in het filiaal in Molenbeek. Mijn treinticket zou ik uiteraard terugbetaald krijgen en een collega zou me ophalen aan het station. Ik nam dus de trein en – omdat er aan het station uiteindelijk niemand was komen opdagen – een taxi naar het kantoor. Mijn treinticket en de taxi hebben ze nooit terugbetaald.”
Niets positiefs te melden
“Bij wijze van introductie had ik een kort gesprek met mijn manager. Ze haalde een grote map boven met informatie over mijn team, die we samen overliepen. Over niemand had ze iets positiefs te melden: de een was lui, de ander incapabel. Na dat gesprek toonde ze me mijn bureau: een kamer vol stoffige kasten, boordevol spullen van mijn voorganger. Ik werd niet voorgesteld aan mijn collega’s en de deuren van de andere bureaus bleven dicht.”
Lunchen aan je bureau
“Ik had verwacht dat ik rond het middaguur wel wat beweging zou zien, of dat iemand me zou komen halen om samen te lunchen, maar dat was niet het geval. De deuren bleven dicht en door de glazen wand van mijn bureau zag ik mijn buurvrouw boterhammetjes uit haar handtas halen. Eten deed ze aan haar bureau, met een thermos koffie binnen handbereik. Die kille sfeer voorspelde niet veel goeds, zoals ik de maanden nadien steeds duidelijker merkte. Uiteindelijk heb ik er twee jaar gewerkt, maar happy ben ik er nooit geweest.”
“Bij elke dienst ken ik minstens twee mensen”
Charlotte Vandenberghe is ziekenfondsconsulent bij Bond Moyson Oost-Vlaanderen
“Ik startte dit jaar als ziekenfondsconsulente aan het loket van Bond Moyson in Ronse. Het is mijn vierde job, maar nergens anders werd ik zo goed ontvangen. Bij m’n vorige werkgevers kreeg ik in het beste geval een training over de jobinhoud en moest ik in het slechtste geval zelf mijn weg zoeken. In mijn huidige job kreeg ik een opleidingstraject van een jaar, waarin zowel de bedrijfscultuur, de structuur en de werking van de organisatie, als de inhoudelijke aspecten van mijn job aan bod kwamen.”
Onthaal in groep heeft voordelen
“Die eerste dag werd ik ontvangen in het hoofdkantoor in Zwijnaarde, samen met de andere werknemers die dan zouden starten. Ik maakte er onder andere kennis met de collega die me tijdens mijn opleidingstraject zou begeleiden. We kregen ook info over algemene zaken, zoals hoe je je badge gebruikt, hoe het tijdsregistratiesysteem werkt, hoe je verlof moet aanvragen, …
Omdat je die info in groep krijgt, met andere mensen die nieuw zijn, is de drempel om vragen te stellen veel kleiner. Het is ook een toffe manier om mensen van andere diensten te leren kennen, wat handig is in zo’n grote organisatie. Ook de opleidingen die ik in de weken nadien kreeg – telkens van een specialist van een andere dienst – hielpen daarbij. Intussen ken ik bij elke dienst minstens twee mensen.”
Twee persoonlijke mentors
“Elke nieuwe werknemer krijgt hier een opleidingstraject op zijn maat, voor loketbedienden zoals ik is dat een voltijdse opleiding van een maand. Daarna volgde ik halftijds opleiding en liep ik halftijds stage onder begeleiding van twee persoonlijke mentors. In het begin kijk je hoe zij het aanpakken. Daarna help je zelf mensen terwijl er een mentor aanwezig blijft als back-up. Zo kweek je het nodige zelfvertrouwen vooraleer je alleen achter het loket plaatsneemt.”
Vind jouw droomjob
Ben jij op zoek naar de job van je dromen? Goed nieuws: StepStone helpt jou!